اوراق بهادار سرمایه گذاری چیست؟

اوراق بهادار سرمایه گذاری اوراق بهادار (دارایی های مالی قابل معامله ، مانند سهام یا ابزار درآمد ثابت) است که به منظور نگهداری برای سرمایه گذاری خریداری می شوند. این برخلاف اوراق بهادار است که توسط یک دلال فروشنده یا واسطه دیگر برای فروش سریع (یعنی اوراق بهادار حساب تجاری) خریداری می شود. اوراق بهادار سرمایه گذاری از طریق ماده 8 قانون تجارت یکسان (UCC) تحت نظارت دولت قرار می گیرد.

درک اوراق بهادار سرمایه گذاری
اوراق بهادار سرمایه گذاری را می توان در دارایی های ترازنامه در بسیاری از بانکها ، با ارزش حساب شده استهلاک (که به عنوان هزینه اصلی استهلاک کمتر تا تاریخ حاضر تعریف شده است) یافت. بانکها معمولاً اوراق بهادار قابل خرید را برای نگهداری در سبد سهام خود خریداری می کنند. اینها معمولاً یکی از دو منبع اصلی درآمد به همراه وام هستند.

تفاوت اصلی بین وام و اوراق بهادار سرمایه گذاری در این است که وام ها عموماً از طریق فرآیند مذاکره مستقیم بین وام گیرنده و وام دهنده حاصل می شوند در حالی که کسب اوراق بهادار سرمایه گذاری به طور معمول از طریق یک کارگزار شخص ثالث یا دلال انجام می شود. اوراق بهادار سرمایه گذاری در بانک ها مشمول محدودیت سرمایه است. به عنوان مثال ، تعداد اوراق بهادار نوع دوم یا اوراق بهادار صادر شده توسط دولت ایالتی به 10 درصد از کل سرمایه و مازاد این بانک محدود شده است.

اوراق بهادار سرمایه گذاری علاوه بر سود حاصل از سود حاصل از تحقق سرمایه در هنگام فروش اینها ، به سود نقدینگی نیز در اختیار بانک ها قرار می دهد. اگر اینها از لحاظ سرمایه گذاری باشند ، این اوراق بهادار سرمایه گذاری اغلب می توانند به بانکها کمک کنند تا الزامات وعده های خود را برای سپرده های دولتی برآورده کنند. در این مثال ، می توان آنها را به عنوان وثیقه دید.

 

پیشگویی های کلیدی
اوراق بهادار سرمایه گذاری به دارایی های مالی قابل معامله که توسط شرکت های خدمات مالی نگهداری می شود ، اشاره دارد.
آنها برای تأمین نقدینگی و سود شرکت ها استفاده می شوند. علاوه بر این ، آنها به بانکها کمک می کنند تا الزامات تعهد خود برای سپرده های دولتی را برآورده کنند یا به عنوان وثیقه استفاده می شوند.

انواع اوراق بهادار سرمایه گذاری
مانند همه اوراق بهادار ، اوراق بهادار سرمایه گذاری که توسط بانکها به عنوان وثیقه نگه داشته می شود می تواند به شکل سهام (سهام مالکیت) در شرکت ها یا اوراق بهادار بدهی باشد. سهام عدالت می تواند به شکل سهام ارجح یا مشترک باشد اگرچه بسیار مهم است که در این مورد اندازه گیری ایمنی را ارائه دهند.

اوراق بهادار با ریسک بالا ، با سود بالا ، مانند تخصیص IPO یا شرکت های کوچک رشد شکاف ممکن است برای اوراق بهادار سرمایه گذاری مناسب نباشد. برخی از شرکت ها سهام کلاس دوگانه را ارائه می دهند که بر اساس حق رای متمایز و پرداخت سود سهام تفاوت دارند.

اوراق بهادار بدهی می تواند اشکال متداول بدهی های شرکت های امن یا ناامن را به خود اختصاص دهد (تضمین شده توسط دارایی های شرکت مانند وام یا تجهیزات شرکت قابل پشتوانه است). در این سناریو ، بدهی تضمین شده (درجه سرمایه گذاری) ارجح است. اوراق بهادار خزانه داری یا اوراق بهادار و اوراق بهادار شهری (ایالتی ، ایالت ، مسائل مربوط به شهرداری) نیز گزینه هایی برای اوراق بهادار سرمایه گذاری یک بانک است. باز هم ، این اوراق باید دارای درجه سرمایه گذاری باشد.

در حالی که اوراق بهادار به طور کلی شامل اوراق بهادار مشتق شده (مانند اوراق بهادار تحت حمایت وام ، که ارزش آن از دارایی (های) زیربنای ابزار مالی مشتق شده است) ، اینها ریسک بالاتری دارند و غالباً به عنوان بخشی از سبد اوراق بهادار سرمایه گذاری بانک تشویق نمی شوند.

انواع دیگر اوراق بهادار سرمایه گذاری می توانند شامل اوراق بهادار بازار پول برای تبدیل سریع به پول نقد باشند. اینها معمولاً به صورت مقاله تجاری (بدهی های کوتاه مدت شرکت های ناامن ، با بلوغ 270 روز یا کمتر) ، موافقت نامه های خرید مجدد ، گواهی های سپرده قابل مذاکره (CD) ، پذیرش بانکداران و یا صندوق های فدرال است.