سوکرالوز (Sucralose)

یکی از شیرین کننده های مصنوعی با میزان کالری صفر که امروزه محبوبیت فراوانی یافته، سوکرالوز یا اسپلندا است. این ماده که در سال 1976 توسط محققی بریتانیایی کشف شد، برای اولین بار سوکرالوز در سال 1999 در آمریکا بعنوان شیرین کننده مصنوعی معرفی شد. در این مقاله به بررسی این ماده و کاربردهای و خواص آن می پردازیم.

 

موارد استفاده ، برنامه ها و تاریخچه مربوطه
سوکرالوز ، یک دی سارکارید جایگزین ، یک شیرین کننده غیر مغذی است که با کلرزنی انتخابی ساکارز در سه گروه هیدروکسیل اولیه تولید می شود ، که شامل وارونگی پیکربندی در کربن ، از گلوکو- به galactanoalogue است.

به عنوان یک شیرین کننده غیر مغذی ، سوکرالوز دارای ویژگی های مورد علاقه خاصی برای تولید کنندگان مواد غذایی و آشامیدنی و همچنین مصرف کنندگان است. مطالعات حسی نشان می دهد که ساکارالوز تلخی پس از طعم و مزه نسبت به برخی از شیرین کننده های غیر مغذی دیگر ندارد.

 سوکرالوز همچنین در دمای بالا که اغلب در فرآیندهای تولید مواد غذایی ، نوشیدنی و مواد مخدر مورد استفاده قرار می گیرد بسیار پایدار است به طوری که می توان سطح شیرینی محصول را بعد از پخت و پز ، پخت و یا پاستوریزه شدن حفظ کرد. سوکرالوز همچنین از ثبات عالی در محصولات کم pH برخوردار است به طوری که تخریب شیرینی یک عامل تعیین کننده در ماندگاری چنین محصولاتی نیست.

اگرچه سوکرالوز به یک شیرین کننده محبوب تبدیل شده است ، اما میزان تخمین مصرف روزانه کم است. دلیلش این است که مانند سایر شیرین کننده های غیر مغذی ، سوکرالوز به شدت شیرین است. از نظر وزن ، ساکارالوز حدود 600 برابر شیرین تر از ساکارز است.

سوکرالوز
سوکرالوز [XII] نام مشترک شیرین کننده های حاصل از قند معمولی از طریق یک فرآیند تولید ثبت شده چند مرحله ای است که به طور انتخابی سه اتم کلر را برای سه گروه هیدروکسیل موجود در مولکول قند جایگزین می کند.

منبع: https://is.gd/Mjzsmq