لنز مصنوعی چیست؟

پس از برداشتن لنز طبیعی در چشم ، چشم قادر به تمرکز نور و تصاویر به وضوح روی شبکیه ، بافت حساس به نور است که سطح داخلی چشم را خط می کند. قبل از ایجاد لنزهای مصنوعی ، لنزهای تماسی سخت یا عینکهای بسیار ضخیم تنها گزینه های تصحیح بینایی پس از جراحی آب مروارید بودند.

 

لنزهای مصنوعی داخل چشم

لنزهای مصنوعی داخل چشم (در داخل چشم) در اوایل قرن بیستم تولید شدند و دکتر هارولد ریدلی اولین لنز مصنوعی را در سال 1949 در لندن کاشت. در سال 1952 ، اولین لنز مصنوعی در ایالات متحده در بیمارستان Wills Eye در فیلادلفیا کاشته شد. از آن زمان تاکنون جراحی آب مروارید و لنزهای مصنوعی به تکامل و پیشرفت خود ادامه داده اند.

در بیشتر موارد ، لنز طبیعی برداشته می شود و در همان عمل جراحی لنز مصنوعی کاشته می شود. لنزهای مصنوعی معمولاً درون کپسول لنز قرار می گیرند ، یعنی همان "کیسه" کوچک یا غشایی که زمانی لنزهای طبیعی را محصور کرده و آن را در جای خود نگه می داشته است.

لنزهای مصنوعی از مواد بی اثر (یا غیر واکنشی) مانند PMMA ، سیلیکون و اکریلیک ساخته شده اند. دقیقاً مانند لنزهای طبیعی ، لنزهای مصنوعی قدرت انکسار یا توانایی خمش نور را دارند که به تمرکز پرتوهای نور و تصاویر روی شبکیه کمک می کند. به دلیل این قدرت انکسار ، اکنون می توان نزدیک بینی و دور بینی را با لنزهای مصنوعی اصلاح کرد.

لنزهای مونو فوکا

ل
در حال حاضر ، لنزهای مونوفوکال نوع متداول کاشته شده هستند. از آنجا که "مونو" به معنی "یک" است ، لنزهای مونو فوکال یک نوع دید متمرکز یا روشن را ارائه می دهند. آنها بینایی واضح یا از راه دور یا نزدیک دارند ، اما هر دو آنها نیستند.
بیشتر بیمارانی که لنزهای مونو فوکال را انتخاب می کنند ، از نظر فاصله از راه دور مناسب هستند و از عینک خواندن برای کمک به کارهای نزدیک تصویری مانند خواندن ، کار در رایانه یا خیاطی استفاده می کنند.
با این وجود ، برخی از بیماران ممکن است بینایی بهتری داشته باشند و از عینکهایی استفاده کنند که به درستی بینایی از راه دور کمک می کند.
لنزهای مونو فوکال معمولاً تحت پوشش بیمه و مدیکر قرار دارند و معمولاً نیازی به پرداخت اضافی از جیب ندارند.

لنزهای آستیگماتیک

لنزهای آستیگماتیک (یا لنزهای تورکیک) عدسیهای مونوفوکال هستند که می توانند آستیگماتیسم را اصلاح کنند.
از آنجا که لنزهای آستیگماتیک می توانند آستیگماتیسم را اصلاح کنند ، ممکن است نیاز به اصلاح آستیگماتیسم در عینکهای بیمار را بعد از عمل کاهش دهند.
لنزهای آستیگماتیک به طور کامل تحت پوشش بیمه و مدیکر قرار نمی گیرند و معمولاً به کمک بیمار خارج از جیب نیاز دارند.

مونوویژن

با این وجود امکان لنز یک مکوفاکال در یک چشم برای دید از راه دور و لنز مونوفوکال در چشم دیگر برای خواندن بینایی امکان پذیر است. این تکنیک monovision نام دارد و می تواند در هر دو فاصله و نزدیک بعد از عمل آب مروارید دید روشنی را فراهم کند.

مونوویژن برای بعضی از بیماران بسیار خوب کار می کند ، در حالی که سایر بیماران تحمل خوبی ندارند. اگر در گذشته بیمار از لنزهای تماسی مونوویژن استفاده کرده باشد که یک چشم برای فاصله از بین رفته و دیگری نزدیک به آن نزدیک شود ، با همان جراحی آب مروارید می توان همان نوع یکپارچه را ایجاد کرد.

اگر یک بیمار هرگز یکپارچه سازی را تجربه نکرده است ، اما علاقه مند به یادگیری بیشتر است ، توصیه می شود قبل از جراحی آب مروارید با عینک مونوسیون یا لنزهای تماسی آزمایش کند و مشخص کند که مونوویژن یک راه حل مناسب است یا خیر.